Elewacja odbudowana ze szczytem w stylu gdańskiego renesansu. Kompozycja elewacji kompletna bez uzupełniania o dodatkowe elementy dekoracyjne. Korpus pokryty dekoracyjnym tynkiem cyklinowanym.
Gdańskie Fasady OdNowa (2018)
Kamienica odnowiona, szczyt w układzie osiemnastowiecznym późnobarokowym, uzyskała piękny kolor sieny palonej
Elewacja odbudowana w stylu klasycystycznym, z bogatą dekoracją architektoniczną. Elementy współczesne dekoracyjne nie zostały dodane do tej harmonijnej i kompletnej fasady.
Kamienica odnowiona wraz z dekoracyjnymi rozetami w szczycie. Artysta Jacek Wielebski zaprojektował artystyczne dekoracyjne flagownice jako dodatkowy element dekoracji fasady kamienicy przy ulicy Ogarnej 62 oraz sąsiedniej kamienicy 61
Artyści Alicja Buławka Fankidejska i Dmitrij Buławka Fankijdejski udekorowali odnowioną kamienicę elementami dekoracyjnymi rzeźbiarskimi, wykonanymi w technice odlewniczej przy użyciu trwałego i dekoracyjnego aluminium
Kamienica częściowo zachowała układ sprzed 1945 roku, w związku z czym uzyskała jedynie skromną dekorację w szczycie słońca wykonanego techniką sgraffitową projektu artysty Przemysława Garczyńskiego
Projekt autorstwa Przemysława Garczyńskiego składa się z dwóch elementów; motywu muszli wykonanego w technice mozaiki i malarskim przedstawieniu ciągu Fibonacciego. Muszla a dokładniej muszla amonita, nawiązuje do historii Gdańska jako miasta rozwijającego się dzięki położeniu nad morzem Bałtyckim. Wzór Fibonacciego, który przedstawia złotą proporcję jest nawiązaniem do wpływu matematyki na nauki przyrodnicze i estetykę.
Kamienica udekorowana przez artystę Michała Wirtela, który w technikach iluzjonistycznych malarskich przygotował dekoracyjną strukturę tynku.
Kamienica odnowiona wraz z dekoracyjnym ceglanym szczytem. Artysta Jacek Wielebski zaprojektował artystyczne dekoracyjne flagownice jako dodatkowy element dekoracji fasady kamienicy przy ulicy Ogarnej 61 oraz łączący ją estetycznie z sąsiednią kamienicą 62
Kamienica częściowo zachowała układ sprzed 1945 roku, w związku z czym nie została udekorowana elementami współczesnymi
gdańskie fasady (2017)
Kamienica przy ulicy Ogarnej 118 zyskała dekorację w postaci kompozycji z elementów ze sztucznego kamienia autorstwa architekta Pawła Mrozka.
Artysta Michał Wirtel zaprojektował dla elewacji kompozycję opartą o malarska zabawę op-artowską z podkreśleniami błękitnymi i pomarańczowymi. Całość dopełniona jest elementami aluminiowymi wykonanymi przez artystów Alicję i Dymitrija Fankidejskich.
Artyści Alicja i Dymitrij Fankidejscy przygotowali projekt meduzy. Elementy dekoracji zostały wykonane w skomplikowanej technice odlewów aluminiowych. Zamontowane odlewy są uzupełnione elementami malarskimi przez artystę Michała Wirtela.
Formy, wypełniające przestrzeń między kondygnacjami, pełnią role występujących w gdańskiej architekturze tond. Są one na przemian wklęsł lub wypukłe, co ma na celu wprowadzenie na elewację pewnej dynamiki i wrażenia przestrzennego „falowania”. Rozmieszczenie symetryczne elementów dekoracyjnych między oknami, ma na celu zaakcentowanie wertykalnych podziałów fasady, stworzenie wrażenia ich quasi pilastrowości.
Malarka Wilga Badowska przygotowała projekt fasady w formie lekkich obrazów akwarelowych. Na fasadzie kamienicy nr 75 namalowane zostały lwy i szachownice.
Artystka Justyna Posiecz-Polkowska przygotowała projekt malarski polegający na stworzeniu kompozycji w której płynne przejście tonalne odcienia tego samego koloru przeplata się z pokrywającym go wzorem wprowadzającym metodami malarskimi trzeci wymiar - wrażenie przestrzenności.
Artyści Alicja i Dymitrij Fankidejscy ozdobili elewację kamienicy nr 77 detalami ceramiczno-aluminiowymi. Zastosowali trudna technikę zainstalowania elementów glazurowanych w odlewach aluminiowych. Szczyt kamienicy ozdobiony został fryzem.
Na pięknej ceglanej kamienicy artyści Alicja i Dymitrij Fankidejscy aluminiowymi elementami podkreślili tektonikę ceglanych łęków nadokiennych
Zaprojektowana przez profesora Jacka Zdybla elewacja udekorowana jest wykonanym w technice sgraffito przedstawieniem znaków zodiaku: ułożeniem planet względem słońca. Blasku dekoracji dodają złocenia.
Gdańskie DekorAkcje (2016)
Zespół budynków położonych w kwartale ulic Straganiarskiej, Świętojańskiej, Warzywniczej oraz Rybackiego Pobrzeża.
Artystka Justyna Posiecz Polkowska zajęła się opracowaniem trzech fasad kamienicy przy Ogarnej 97 stanowiącej wraz kamienicą przy Ogarnej 98 (również jej autorstwa) kompozycję bramową stanowiącą wylot z ulicy Łagiewniczej na ulicę Ogarną.
Podwójna fasada kamienicy odbudowana w charakterze prostej kamienicy mieszczańskiej bez znaczniejszych odwołań do architektury Gdańska.
Dwie z pośród kilku prac pary artystów Alicji i Dmitrija Buławki-Fankidejskich.
Jedna z kilku prac pary artystów Alicji i Dmitrija Buławki-Fankidejskich.
Jedna z dwóch prac artysty Jana Kołodzieja wykonana w ramach czwartej edycji projektu.
Artysta profesor Jacek Zdybel wykonał na klasycyzującej fasadzie kamienicy zdobienia w technice sgraffito.
Jedna fasada kamienicy sąsiadującej z Bramą Świętojańską inspirowana gotykiem, ale stworzona od podstaw dla utrzymania porządku w przekształconej tkance urbanistycznej w celu wytworzenia wnętrza urbanistycznego potrzebnego dla wyeksponowania odbudowanej bramy portowej.
Ogarna - Szeroka od nowa (2015)
Dwie sąsiadujące ze sobą fasady będące w odmiennym stylu i nawiązujące do dwóch różnych epoko z historii miasta.
Grupa trzech kamienic w tym jednej narożnej na zbiegu ulic Szerokiej i Pańskiej.
Zespół budynków położonych w kwartale ulic Straganiarskiej, Świętojańskiej, Warzywniczej oraz Rybackiego Pobrzeża.
Budynek w module dwóch kamienic w sąsiedztwie skrzyżowania ul.Ogarnej i Słodowników.
Budynek w module dwóch kamienic w tym jednej stanowiącej bramę wjazdową.
Artysta Jacek Wielebski w przypadku tej kamienicy miał duże pole do popisu.
Nowa Szeroka (2014)
Kamienica zyskała przede wszystkim pokaźny szyld długości 5 metrów o konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem z blach z wzornictwem wycinanym wodą.
Praca pary artystów Alicji i Dmitrija Buławki-Fankidejskich polegała na zaprojektowaniu na elewacji kompozycji z elementów ozdobnej ceramiki przedstawiającej flądry.
Autor Mariusz Burdek zrealizował dwie rzeźby przedstawiające lądujące gołębie wykonane w postaci betonowych odlewów.
W ramach projektu artyści Alicji i Dmitrija Buławki-Fankidejscy zaprojektowali i wykonali płyty nadokienników wypalane z gliny w technice Nagi-raku łączone również ceramicznymi elementami szkliwionymi w kolorze turkusowym.
W ramach projektu artysta Mariusz Burdek zaprojektował i wykonał balustradę schodów w technice metaloplastyki przedstawiającą graficzne wariacje z konturów przenikających się ryb zamkniętych w ramę masywnej balustrady w której można doszukiwać się secesyjnych inspiracji.
Kamienica za sprawą artysty Daniela Kalińskiego (Chazme) zyskała wystrój w pasach międzyokiennych w postaci form malarskich operujących barwą i geometrycznym kształtem na podłożu płycin gładkiego tynku i tynków oryginalnych.
Praca polegała na projekcie i wykonaniu przez profesora Jacka Zdybla wraz ze studentami ASP sgraffito i złoceń na rewaloryzowanej elewacji.
Dekoracja artysty Pawła Mrozka w postaci międzyokienny pasów płaskorzeźb, wykonana przez artystę Pawła Mrozka w technologii frezowania 3D w sztucznym kamieniu.
W ramach drugiej edycji projektu artysta Jacek Wielebski stworzył cztery szyldy w technice metaloplastyki dla kamienic Szeroka 87, 86, 82 i 77.
Zespół dwóch kamienic o bogatym wystroju elewacji, które nie wymagały wielkich interwencji artystycznych dlatego autorzy prac ograniczyli się do oszczędnego detalu i malarstwa, które podkreśliło jedynie architekturę obu fasad.
Ogarna 2.0 (2013)
Dwie kamienice o najjaskrawszych kolorach oryginalnych, szlachetnych tynków na całej ul.Ogarnej.
Dekoracja wykonana przez artystę Wojciecha Kołacza w technice sgraffito, polegającej na nakładaniu na siebie kolejno różnokolorowych tynków i zeskrobywaniu wierzchniej warstwy.
Przed projektem elewacja posiadała stosunkowo kompletną dekorację architektoniczną w postaci w postaci pilastrów zwieńczonych gzymsami.
Kamienica po odbudowie posiadała zaburzone proporcje elewacji, spowodowane zbyt małymi oknami w stosunku do reszty fasady.
Jedna z prościej odbudowanych kamienic na tym odcinku ulicy, pozbawiona detalu architektonicznego, z prostym, trójkątnym szczytem, zyskała tynkowane płyciny podokienne, dopełnione malowanymi pasami sugerującymi pilastry.
Przed wojną na tej parceli stała jedna, duża kamienica, z tego też względu obie, odbudowane w jej miejscu, zostały udekorowane według jednego zamysłu, polegającego na wykaligrafowaniu na nowych tynkowanych płycinach międzykondygnacyjnych fragmentów textu pochodzącego ze starej gdańskiej legendy o Stolemie.
Jedna z największych elewacji w obrębie tak zwanego kwartału eksperymentalnego,odbudowanego po wojnie w pierwszej kolejności, uzyskała dekorację złożona z dwóch dodatkowych warstw warstw tynków - gładkiego i strukturalnego, dopełnioną elementami inspirowanymi detalami z przedwojennych fotografii ulicy, malowanymi techniką szablonu.
Schodkowy szczyt kamienicy stał się inspiracją do stworzenia fraktalowej kompozycji, w pełni podporządkowanej podziałom architektonicznym elewacji.
Prosta i niewielka elewacja, pozbawiona szczytu, została udekorowana przestrzennymi kaflami wykonanymi z fibrobetonu, o kompozycji opartej o przekątną kwadratu.
Stosunkowo kompletna i zgrabna, typowo gdańska fasada, znajdująca się w bezpośrednim sąsiedztwie oryginalnej zachowanej po wojnie kamienicy nr 123, wpisanej indywidualnie do rejestru zabytków, została odremontowana.
Kamienica o najwyższym stopniu kompletności fasady pod kątem detalu architektonicznego wśród remontowanych obiektów.
Szlachetne, barwione w masie na kolor głębokiego bordo tynki, wypełniające pasy pomiędzy pilastrami, zostały ozdobione abstrakcyjnym malarstwem organiczno-geometrycznym, zachowanym w oryginalnej kolorystyce.
Kamienica Fahrenheita, de facto składająca się z dwóch kamienic (przed wojną był to jeden większy budynek), w oczywisty sposób nawiązauje do swojego patrona.
Odrębny zespół kamienic został udekorowany filigranowym wzorem rozciągającym się na elewacji niczym odbity w krzywym zwierciadle i ogniskującym wzrok w połowie wysokości elewacji na elementach wzoru odnoszących się do charakteru miasta portowo-przemysłowego.